In de loop van enkele honderden jaren zijn er de nodige forten en vestingen aangelegd in het gebied tussen Sluis in het westen van Zeeuws-Vlaanderen en Grave in het oosten van het huidige Noord-Brabant. Grofweg het gebied waarin de geschiedenis van de Zuiderfrontier zich afspeelde. Maar daar bleef het niet bij. Ook het huidige België speelt een rol in dit verhaal. Meer hierover kunt u op deze en volgende pagina’s lezen.
…. tot 1701
Het verhaal begint een beetje bij de steden langs de frontier van de jong republiek der Verenigde Nederlanden die zich, vanwege hun strategische ligging, ontwikkelen tot echte vestingsteden. meer >
1701 tot 1795
In deze periode worden de vestingen en omliggende forten door middel van inundaties aan elkaar gekoppeld. Er ontstaat dan een aaneengesloten geheel van min of meer zelfstandige linies die de grenzen van de staat kunnen verdedigen. Meer >
1795 tot 1829
In de Franse periode is de verdediging van de fontier niet langer noodzakelijk. En nadat we in 1814 één koninkrijk vormen met het huidige België verschuift de verdediging naar het zuiden. Meer >
1830 tot 1874
Na de afscheiding van België wordt de oude Zuiderfrontier weer in staat van verdediging gebracht. Maar steeds vaker vraagt men zich af of dit wel zo nuttig is. Meer >
1874 tot ….., het einde van de Zuiderfrontier
Met de Vestingwet van 1874 valt het doek voor de Zuiderfrontier. Een aantal forten en vestingen krijgen een nieuwe rol toebedeeld en gaan deel uitmaken van nieuwe verdedigingslinies. De overigen verliezen hun functie meteen al. Meer >